Tak uznałam, że można by coś zrobić z okropnym opisem siebie
sprzed ponad roku (tak, bawiłam się już w blogowanie, dzieląc się swą mało
wartościową twórczością literacką, ale po pierwsze nie kończę tego co piszę, po
drugie brak mi cierpliwości do blogów) i pytanie o ulubione książki mnie
zagięło. Więc postanowiłam opisać książkę, którą właśnie czytam "Czerwone
oczy" Jerzego Nowosada. Lekka, zabawna (albo po prostu trafia w moje
niecodzienne poczucie humoru (Opowiedzieć wam kawał? Wypadki chodzą po
ludziach, ale ludzie po wypadkach już nie)) i przyjemna. Fantastyka, dziejąca
się w czasach współczesnych, ale nie tylko, baaaardzo spodobał mi się pomysł
"a gdyby tak odwrócić sytuację czarnych niewolników i to oni podbiliby
świat?". Może doszukuję się zbyt głębokiego sensu, ale pokazuje to jak
głupie są stereotypy i że wszyscy jesteśmy ludźmi, może ci "gorsi" są
właśnie lepsi? Może ucywilizowanie zaprzecza samemu sobie? Może najprostsze
rozwiązania są najlepsze? Może to trochę był spojler? Ale serio, książkę gorąco
polecam.
"I lived in books more than I lived anywhere else" piękne słowa Neila Gaimana z "Oceanu na końcu drogi". W dużej mierze odnoszące się do mnie i nie wiem czy powinnam się z tego cieszyć.
